همه چیز مثل ، زندگی
خواب مرگم باد اگر دور ازتو خوابم آرزوست *** خون خورم بی چشم مستت گرشرابم آرزوستهمه چیز مثل ، زندگی
خواب مرگم باد اگر دور ازتو خوابم آرزوست *** خون خورم بی چشم مستت گرشرابم آرزوسترومانیا
با سلام
یه توضیح مختصر و مفید در باره اسم رومانیا.
اسم یه گل هست که بومی کالیفرنیاست یا بهتر بگم تا اونجایی که من میدونم فقط اونجا رشد میکنه اسمش به انگلیسی میشه romneya .
باشه! باشه! چرا میزنید؟! 
میدونم من اسمشو برای وبلاگم درست ننوشتم.
اسم انگلیسی وبلاگ من اسم کشور رومانی هست که من خیلی دوسش دارم و به نظرم کشور خیلی قشنگیه.
اینم چندتا عکس از این گل زیبا:
یه نکته این همون گلیه که تو فیلم ماسک زورو بود
جواب جالب
دختر جوانی از مکزیک برای یک ماموریت اداری چند ماهه به آرژانتین منتقل شد پس از دو ماه نامه ای از نامزد مکزیکی خود دریافت میکند به این مضمون:
لورای عزیز متاسفانه دیگر نمی توانم به این رابطه از راه دور ادامه بدهم و باید بگویم که در این مدت ده بار به تو خیانت کردم و میدانم که نه تو و نه من شایسته این وضع نیستیم من را ببخش و عکسی را که برای تو فرستاده ام برای من پس بفرست. با عشق روبرت.
دختر جوان رنجیده خاطر از رفتار مرد از همه همکاران خود و دوستانش میخواهد که عکسی از نامزد/ برادر/ پسر عمو/پسردایی... خودشان به او قرض بدهند و همه ی آن عکس ها را که کلی بودند با عکس روبرت نامزد بی وفایش را در یک پاکت گذاشته و همراه با یاد داشتی برایش پست میکند به این مضمون: روبرت عزیز مرا ببخش چون هر چه فکر کردم قیافه تو را به یاد نیاوردم لطفا عکس خودت را از میان عکس های توی پاکت جدا کن و بقیه را به من برگردان.
رمضان ماه معنویت و نور
ماه رمضان در میان ماههاى سال، از امتیاز و جایگاه ویژهاى برخوردار است. ماه مبارک رمضان، ماه معنویت، ماه خودسازى، ماه نزول قرآن و ماه خدا (شهراللّه) است. شب قدر که از هزار ماه افضل است، در این ماه قرار دارد.
پیامبر اکرم صلىاللهعلیهوآله روزى خطبهاى ایراد فرمودند و طى آن، حلول قریبالوقوع ماه روزه را به مردم مژده دادند و برکات و انوار این ماه را برشمردند و فرمودند:
«مردم! ماه خدا همراه با برکت، رحمت و آمرزش فرا مىرسد. این ماه در پیشگاه خدا از همه ماهها افضل، روزهاى آن از همه روزها افضل، شبهاى آن از همه شبها افضل و ساعاتش از همه ساعات، افضل است. در این ماه به میهمانى خدا دعوت شدهاید و نیز در این ماه، مشمول کرم خداوند گشتهاید. نَفَسهاى شما در این ماه، تسبیح، خوابتان عبادت، عملتان مقبول و دعاى شما مستجاب است. پس با نیّتهاى راستین و دلهاى پاک، از خدا بخواهید که شما را در این ماه توفیق روزه آن؛ و تلاوت کتاب خدا را روزى گرداند».
«بدبخت کسى است که در این ماه بزرگ از آمرزش خداوند، محروم باشد...(1)».
«روزه این نیست که انسان نخورد و نیاشامد، بلکه وقتى که روزه گرفتى باید گوش، چشم، زبان، شکم و دستگاه تناسلى تو نیز روزه بگیرد. [در ماه رمضان [دستت و شهوتت را نگهدار و جز در خیر و نیکى، بیشتر سکوت کن و با خدمتکارت به نرمى و مدارا رفتار کن
روزهداران، در پرتو تقوا و پاکسازى روح و جان، از فیوض و برکات ماه رمضان برخوردار مىشوند. امام صادق علیهالسلام فرمود: «روزهدار، دوبار خوشحال مىشود: یک بار هنگام افطارش، و بار دیگر هنگام دیدار خداوند متعال». [روز قیامت(2)].
البته روزهدارى تنها خوددارى از خوردن و آشامیدن نیست. پیامبر اسلام صلىاللهعلیهوآله فرمودند: «نخوردن و نیاشامیدن، پایینترین درجه روزهدارى است(3)»، بلکه روزهدار واقعى، کسى است که تمام اعضاى بدن او روزهدار باشد و به هیچ گناهى، آلوده نشود. امام صادق علیهالسلام فرمود: «روزه این نیست که انسان نخورد و نیاشامد، بلکه وقتى که روزه گرفتى باید گوش، چشم، زبان، شکم و دستگاه تناسلى تو نیز روزه بگیرد. [در ماه رمضان] دستت و شهوتت را نگهدار و جز در خیر و نیکى، بیشتر سکوت کن و با خدمتکارت به نرمى و مدارا رفتار کن(4)».
لازمه ایمان، این است که انسان مؤمن، عبادات را با شوق و علاقه انجام دهد. با توجه به ویژگىهاى معنوى ماه مبارک رمضان، طبیعى است که هر فرد مؤمنى از روزه استقبال کند و از فرارسیدن رمضان، خوشحال و از سپرى شدنش افسرده گردد.
جا دارد که مؤمنان، با شور و علاقه به استقبال ماه رمضان بروند و نه تنها با گرفتن روزه استحبابى یا غبارروبى مساجد، بلکه با چراغانى و برپایى مراسم و امثال اینها -همچون برخى از کشورهاى اسلامى دیگر- در سطح جامعه، حلول ماه رمضان را جشن بگیرند و ابراز شادمانى کنند و نخبگان مذهبى نیز در این زمینه، فرهنگسازى کنند، به طورىکه به مرور، به صورت یک فرهنگ مذهبى درآید.
امام سجّاد علیهالسلام در صحیفه سجّادیّه در دعاى وداع با ماه رمضان، از سپرى شدن این ماه، از دل و جان ابراز تأثّر و اندوه کرده، نوزده بار با تجلیل و احترام به این ماه سلام مىکند. امام ضمن این دعا، به پیشگاه پروردگار عرض مىکند:
«خدایا تو ماه رمضان را از جمله آن وظایف ممتاز و فرائض مخصوص قرار دادهاى. همان ماه رمضان که آن را از همه ماهها، اختصاص بخشیدهاى و از همه زمانها و روزگارها برگزیدهاى و بر همه اوقات سال، برترى دادهاى، به سبب قرآن و نورى که در آن فرو فرستادهاى و به سبب آنکه ایمان را در آن ماه مضاعف ساختهاى و روزه را در آن ماه واجب کردهاى و بپا خاستن براى عبادت را در آن ترغیب فرمودهاى، و شب قدر را در آن تجلیل نمودهاى. آن شب قدر را که خود از هزار ماه بهتر است، ما را به سبب آن بر سایر امتها تفضیل دادهاى و به فضیلت آن به جاى [از میان] اهل ملتها [شریعتها[ برگزیدهاى.
از این رو، روزش را -به فرمان تو- روزه داشتیم و شبش را -به یارى تو- به عبادت برخاستیم در حالى که به وسیله صیام و قیامش، خود را در معرض آن رحمتى که ما را بر آن عرضه کردهاى درآوردیم، و آنرا وسیله ثواب تو قرار دادیم. و تو به عطاى خواستهها قادرى، و به آنچه از فضل و احسانت مسألت شود بخشندهاى، و به هر کس که آهنگ قرب تو کند، نزدیکى.
و این ماه در میان ما ستوده زیست و با ما پسندیده مصاحبت کرد و بهترین سودهاى جهانیان را بهره ما ساخت و آنگاه به هنگام پایان یافتن وقت و سرآمدن مدت و کامل شدن شمارهاش از ما جدا شد. پس ما آن را مانند کسى وداع مىکنیم که فراقش بر ما دشوار آمده و روى برتافتنش ما را به وحشت افکنده و او را بر ذمّه ما پیمانى نگاه داشتنى، و حرمتى رعایت کردنى و حقى گزاردنى، لازم شده. از این رو همگى مىگوییم: «سلام بر تو اى بزرگترین ماه خدا و اى عید دوستان خدا. سلام بر تو اى گرامىترین مصاحب از میان اوقات و اى بهترین ماه در ایام و ساعات، سلام بر تو اى ماهى که برآمدن کامها در آن، آسان، و اعمال نیک در آن منتشر و فراوان است. سلام بر تو اى همنشینى که چون پدید آید، احترامش بزرگ، و چون ناپدید شود فقدانش دردناک است. و اى مایه امیدى که فراقش رنج فزاست! سلام بر تو!...(5)».
با توجه به مجموع آنچه گذشت، جا دارد که مؤمنان، با شور و علاقه به استقبال ماه رمضان بروند و نه تنها با گرفتن روزه استحبابى یا غبارروبى مساجد، بلکه با چراغانى و برپایى مراسم و امثال اینها -همچون برخى از کشورهاى اسلامى دیگر- در سطح جامعه، حلول ماه رمضان را جشن بگیرند و ابراز شادمانى کنند و نخبگان مذهبى نیز در این زمینه، فرهنگسازى کنند، به طورىکه به مرور، به صورت یک فرهنگ مذهبى درآید.
--------------------------------------------------------------------------------
منابع:
1. ایّها الناس انّه قد اقبل الیکم شهر اللّه بالبرکة و الرحمة و المغفرة، شهر هو عنداللّه افضل الشهور و ایّامه افضل الأیّام و لیالیه افضل اللیالى و ساعاته افضل الساعات و هو شهر دعیتم فیه الى ضیافة اللّه و جعلتم فیه من اهل کرامة اللّه، انفاسکم فیه تسبیح و نومکم فیه عبادة و عملکم فیه مقبول و دعاؤکم فیه مستجاب. فاسألو اللّه ربّکم بنیّاتٍ صادقة و قلوبٍ طاهرة أن یوفّقَکُم لصیامه و تلاوة کتابه فإنّ الشّقىّ مَن حرم غفراناللّه فى هذا الشهر العظیم.... (صدوق، محمد بن على بن بابویه، عیون اخبارالرضا، بیروت، مؤسسة العلمى للمطبوعات، ج 2، ص 256، حدیث 53).
2. للصّائم فرحتان: فرحة عند افطاره و فرحة عند لقاءاللّه عزّ و جلّ. (شیخ صدوق، کتاب الخصال، قم، مؤسّسة النشر الإسلامى، 1362، ج1، بابالإثنین، حدیث 41، ص 44).
3. أیسر ما افترض اللّه على الصائم فى صیامه ترک الطعام و الشراب. (حرّ عاملى، وسائلالشیعه، بیروت، دار احیاء التراث العربى، ط4، 1391هـ، ج 7، کتاب الصوم، ابواب آداب الصائم، باب 11، حدیث 11، ص 118).
4. لیس الصیام من الطعام و الشراب أن لا یأکل الانسان و لا یشرب فقط، لکن اذا صُمت، فَلْیَصم سَمعکَ و بصرک و لسانک و بطنک و فرجک، اِحْفَظْ یدک و فرجک و اَکْثِرِ السکوت اِلاّ مِن خیر و اَرْفِق بخادمک. (حرّ عاملى، همان، حدیث 10).
5. صحیفه سجّادیّه، ترجمه سید صدرالدین صدر بلاغى، تهران، حسینیّه ارشاد، دعاى 45.
پیامبر اکرم صلىاللهعلیهوآله روزى خطبهاى ایراد فرمودند و طى آن، حلول قریبالوقوع ماه روزه را به مردم مژده دادند و برکات و انوار این ماه را برشمردند و فرمودند:
«مردم! ماه خدا همراه با برکت، رحمت و آمرزش فرا مىرسد. این ماه در پیشگاه خدا از همه ماهها افضل، روزهاى آن از همه روزها افضل، شبهاى آن از همه شبها افضل و ساعاتش از همه ساعات، افضل است. در این ماه به میهمانى خدا دعوت شدهاید و نیز در این ماه، مشمول کرم خداوند گشتهاید. نَفَسهاى شما در این ماه، تسبیح، خوابتان عبادت، عملتان مقبول و دعاى شما مستجاب است. پس با نیّتهاى راستین و دلهاى پاک، از خدا بخواهید که شما را در این ماه توفیق روزه آن؛ و تلاوت کتاب خدا را روزى گرداند».
«بدبخت کسى است که در این ماه بزرگ از آمرزش خداوند، محروم باشد...(1)».
«روزه این نیست که انسان نخورد و نیاشامد، بلکه وقتى که روزه گرفتى باید گوش، چشم، زبان، شکم و دستگاه تناسلى تو نیز روزه بگیرد. [در ماه رمضان [دستت و شهوتت را نگهدار و جز در خیر و نیکى، بیشتر سکوت کن و با خدمتکارت به نرمى و مدارا رفتار کن
روزهداران، در پرتو تقوا و پاکسازى روح و جان، از فیوض و برکات ماه رمضان برخوردار مىشوند. امام صادق علیهالسلام فرمود: «روزهدار، دوبار خوشحال مىشود: یک بار هنگام افطارش، و بار دیگر هنگام دیدار خداوند متعال». [روز قیامت(2)].
البته روزهدارى تنها خوددارى از خوردن و آشامیدن نیست. پیامبر اسلام صلىاللهعلیهوآله فرمودند: «نخوردن و نیاشامیدن، پایینترین درجه روزهدارى است(3)»، بلکه روزهدار واقعى، کسى است که تمام اعضاى بدن او روزهدار باشد و به هیچ گناهى، آلوده نشود. امام صادق علیهالسلام فرمود: «روزه این نیست که انسان نخورد و نیاشامد، بلکه وقتى که روزه گرفتى باید گوش، چشم، زبان، شکم و دستگاه تناسلى تو نیز روزه بگیرد. [در ماه رمضان] دستت و شهوتت را نگهدار و جز در خیر و نیکى، بیشتر سکوت کن و با خدمتکارت به نرمى و مدارا رفتار کن(4)».
لازمه ایمان، این است که انسان مؤمن، عبادات را با شوق و علاقه انجام دهد. با توجه به ویژگىهاى معنوى ماه مبارک رمضان، طبیعى است که هر فرد مؤمنى از روزه استقبال کند و از فرارسیدن رمضان، خوشحال و از سپرى شدنش افسرده گردد.
جا دارد که مؤمنان، با شور و علاقه به استقبال ماه رمضان بروند و نه تنها با گرفتن روزه استحبابى یا غبارروبى مساجد، بلکه با چراغانى و برپایى مراسم و امثال اینها -همچون برخى از کشورهاى اسلامى دیگر- در سطح جامعه، حلول ماه رمضان را جشن بگیرند و ابراز شادمانى کنند و نخبگان مذهبى نیز در این زمینه، فرهنگسازى کنند، به طورىکه به مرور، به صورت یک فرهنگ مذهبى درآید.
امام سجّاد علیهالسلام در صحیفه سجّادیّه در دعاى وداع با ماه رمضان، از سپرى شدن این ماه، از دل و جان ابراز تأثّر و اندوه کرده، نوزده بار با تجلیل و احترام به این ماه سلام مىکند. امام ضمن این دعا، به پیشگاه پروردگار عرض مىکند:
«خدایا تو ماه رمضان را از جمله آن وظایف ممتاز و فرائض مخصوص قرار دادهاى. همان ماه رمضان که آن را از همه ماهها، اختصاص بخشیدهاى و از همه زمانها و روزگارها برگزیدهاى و بر همه اوقات سال، برترى دادهاى، به سبب قرآن و نورى که در آن فرو فرستادهاى و به سبب آنکه ایمان را در آن ماه مضاعف ساختهاى و روزه را در آن ماه واجب کردهاى و بپا خاستن براى عبادت را در آن ترغیب فرمودهاى، و شب قدر را در آن تجلیل نمودهاى. آن شب قدر را که خود از هزار ماه بهتر است، ما را به سبب آن بر سایر امتها تفضیل دادهاى و به فضیلت آن به جاى [از میان] اهل ملتها [شریعتها[ برگزیدهاى.
از این رو، روزش را -به فرمان تو- روزه داشتیم و شبش را -به یارى تو- به عبادت برخاستیم در حالى که به وسیله صیام و قیامش، خود را در معرض آن رحمتى که ما را بر آن عرضه کردهاى درآوردیم، و آنرا وسیله ثواب تو قرار دادیم. و تو به عطاى خواستهها قادرى، و به آنچه از فضل و احسانت مسألت شود بخشندهاى، و به هر کس که آهنگ قرب تو کند، نزدیکى.
و این ماه در میان ما ستوده زیست و با ما پسندیده مصاحبت کرد و بهترین سودهاى جهانیان را بهره ما ساخت و آنگاه به هنگام پایان یافتن وقت و سرآمدن مدت و کامل شدن شمارهاش از ما جدا شد. پس ما آن را مانند کسى وداع مىکنیم که فراقش بر ما دشوار آمده و روى برتافتنش ما را به وحشت افکنده و او را بر ذمّه ما پیمانى نگاه داشتنى، و حرمتى رعایت کردنى و حقى گزاردنى، لازم شده. از این رو همگى مىگوییم: «سلام بر تو اى بزرگترین ماه خدا و اى عید دوستان خدا. سلام بر تو اى گرامىترین مصاحب از میان اوقات و اى بهترین ماه در ایام و ساعات، سلام بر تو اى ماهى که برآمدن کامها در آن، آسان، و اعمال نیک در آن منتشر و فراوان است. سلام بر تو اى همنشینى که چون پدید آید، احترامش بزرگ، و چون ناپدید شود فقدانش دردناک است. و اى مایه امیدى که فراقش رنج فزاست! سلام بر تو!...(5)».
با توجه به مجموع آنچه گذشت، جا دارد که مؤمنان، با شور و علاقه به استقبال ماه رمضان بروند و نه تنها با گرفتن روزه استحبابى یا غبارروبى مساجد، بلکه با چراغانى و برپایى مراسم و امثال اینها -همچون برخى از کشورهاى اسلامى دیگر- در سطح جامعه، حلول ماه رمضان را جشن بگیرند و ابراز شادمانى کنند و نخبگان مذهبى نیز در این زمینه، فرهنگسازى کنند، به طورىکه به مرور، به صورت یک فرهنگ مذهبى درآید.
--------------------------------------------------------------------------------
منابع:
1. ایّها الناس انّه قد اقبل الیکم شهر اللّه بالبرکة و الرحمة و المغفرة، شهر هو عنداللّه افضل الشهور و ایّامه افضل الأیّام و لیالیه افضل اللیالى و ساعاته افضل الساعات و هو شهر دعیتم فیه الى ضیافة اللّه و جعلتم فیه من اهل کرامة اللّه، انفاسکم فیه تسبیح و نومکم فیه عبادة و عملکم فیه مقبول و دعاؤکم فیه مستجاب. فاسألو اللّه ربّکم بنیّاتٍ صادقة و قلوبٍ طاهرة أن یوفّقَکُم لصیامه و تلاوة کتابه فإنّ الشّقىّ مَن حرم غفراناللّه فى هذا الشهر العظیم.... (صدوق، محمد بن على بن بابویه، عیون اخبارالرضا، بیروت، مؤسسة العلمى للمطبوعات، ج 2، ص 256، حدیث 53).
2. للصّائم فرحتان: فرحة عند افطاره و فرحة عند لقاءاللّه عزّ و جلّ. (شیخ صدوق، کتاب الخصال، قم، مؤسّسة النشر الإسلامى، 1362، ج1، بابالإثنین، حدیث 41، ص 44).
3. أیسر ما افترض اللّه على الصائم فى صیامه ترک الطعام و الشراب. (حرّ عاملى، وسائلالشیعه، بیروت، دار احیاء التراث العربى، ط4، 1391هـ، ج 7، کتاب الصوم، ابواب آداب الصائم، باب 11، حدیث 11، ص 118).
4. لیس الصیام من الطعام و الشراب أن لا یأکل الانسان و لا یشرب فقط، لکن اذا صُمت، فَلْیَصم سَمعکَ و بصرک و لسانک و بطنک و فرجک، اِحْفَظْ یدک و فرجک و اَکْثِرِ السکوت اِلاّ مِن خیر و اَرْفِق بخادمک. (حرّ عاملى، همان، حدیث 10).
5. صحیفه سجّادیّه، ترجمه سید صدرالدین صدر بلاغى، تهران، حسینیّه ارشاد، دعاى 45.