ولادت امام رضا (ع) بر شیعیان مبارک

  

اى غریبى که ز جدّ و پدر خویش جدایى

خفته در خاک خراسان، تو غریب الغربایى

چه ثنا گویمت، اى داور هفتاد و دو ملت

که ثنا خوانده خدایت، تو چه محتاج ثنایى

این رواق تو و صحن و حَرَمَت، همچو بهشت است

روضه‎ات، جنت فردوس و مسمّى به رضایى

آه، از آن دم که ز سوز جگر و حال پریشان

ناله‎ات گشت بلند، آه تقى جان به کجایى

اى شه یثرب و بطحا، تو غریبى به خراسان

 سرور جمله غریبان و معین الضّعفایى

اغنیا مکه روند و فقرا سوى تو آیند

جان به قربان تو اى شاه که حج فقرایى

بیا که مظهر آیات کبریا اینجاست

بیا که تربت سلطان دین، رضا اینجاست

بیا که گلبن گلزار موسى جعفر

بیا که میوه بستان مصطفى اینجاست

بیا که خسرو اقلیم طوس، شمس شموس

بیا که وارث دیهیم مرتضا اینجاست

شهنشهى که به چشمان، غبار درگاهش

کنند حُور و ملایک، چو توتیا اینجاست

اگر کلید در رحمت خدا جویى

بیا کلید در رحمت خدا اینجاست

در مدینه علم و کمال و زهد و ادب

در خزینه بخشایش و عطا اینجاست

ز قبله‎گاه سلاطین بخواه حاجت خویش

شهى که حاجت مسکین کند روا اینجاست

قدم ز صدق و ارادت در این حرم بگذار

که مهد عصمت و ناموس کبریا اینجاست

بیا که منبع فیض و عنایت ازلى

بیا که مطلع و الشّمس و والضّحى اینجاست

امام ثامن و ضامن، رضا که بر حرمش

نهاده‎اند شهان، روى إلتجا اینجاست

به خضر کز پى آب بقاست سرگردان

دهید مژده که سرچشمه بقا اینجاست 

    دکتر قاسم رسا

ولادت حضرت معصومه (س) مبارک

 

رواق دختر موسى بن جعفر است اینجا                                                   دَر ِ بهشت برین گر طلب کنى به خدا

زمین قم به مَثَل چون صدف بود، آرى                                                       ببند عقد نماز اندرین مقام رفیع

مخوان به خلد برینم ز کوى او واعظ!                                                        حبیبه حق و ریحانه رسول و على

ببوس از سر صدق و صفا ضریحش را                                                      مسیحْ زنده شود در حریم این بانو

زمین موکب اجلال فاطمه بنگر                                                                فروغ روضه او پرتو افکن است به مهر

اگر به دیده ادراک بنگرى، بینى                                                               از آن شدند سلاطین مقیم در کویش

کند به درگه او سجده صبحدم خورشید                                                   اگر تجلّى حق بینى از در و دیوار

تبارک الله از این روضه بلند رواق                                                             برو طهارت دل کن، بیا به روضه او

از آن پناه به کوى تو آرم اى بانو                                                              مرا که نام بود (حیدر) آمدم به درت

زمین قم شد روشن از آن به غیب و شهود                                             ز آفتاب قیامت غمى نخواهد بود

سزد که «معجزه»! قم همچنان بهشت بود                                           حریم فاطمه، بنت پیمبر است اینجا

ببوس با ادب آن را که آن در است اینجا                                                  وجود حضرت معصومه، گوهر است اینجا

که جاى گفتن اللهُ اکبر است اینجا                                                         براى من ز دو صد خلد برتر است اینجا

یگانه دختر زهراى اطهر است اینجا                                                       که موردنظر حىّ داور است اینجا

عجب ز فیض دمش روح پرور است اینجا                                                که دُرّ تاج سر هفت کشور است اینجا

چرا که مطلع خورشید انور است اینجا                                                   که مهر و ماه هم از ذرّه کمتر است اینجا

که خاک درگه او زیب افسر است اینجا                                                   که از فروغ ولایت منوّر است اینجا

عجب مدار که دخت پیمبر است اینجا                                                    که از تصوّر و از وصف برتر است اینجا

که جاى مردم پاک و مطهّر است اینجا                                                  که فیض روح، ز لطف میسّر است اینجا

چرا که نور دو چشمان حیدر است اینجا                                               که نور حق به جمالت برابر است اینجا

مرا که سایه لطف تو بر سر است اینجا                                               چرا که دختر موسى بن جعفر است اینجا