دوسال

به تو گفتم قبل رفتنت/اگه نباشی یک روز/کاری با دنیا ندارم

به تو گفتم خودمو میکشمو/ پر میزنم تو آسمونا / بگو گفتم یا نگفتم

به تو گفتم زنده ام با نفس خیال چشمات/بگو گفتم یا نگفتم/چشاتم تنهام گذاشتن

حالا من موندمو / تیغو/ رگ دستو/عکس پاره با تو بودن/بگو گفتم یا نگفتم

مگه بهت نگفته بودم /بیتو روزگار من تیره و تاره/حالا روزگار من بعد سفر کردن تو/ طناب داره

تیغو میکشم رو رگهام/ میپاشه خونم رو عکسات/ نتونه سدی بسازه رنگ چشمات/ سیل اشکات

به تو گفتم /قبل رفتنت/اگه نباشی یک روز/کاری با / دنیا ندارم/

به تو گفتم خودمو /میکشمو/ پر میزنم تو اسمونا/بگو گفتم یا نگفتم

به تو گفتم زنده ام با نفس خیال چشمات/بگو گفتم یا نگفتم/چشاتم تنهام گذاشتن

حالا من موندمو / تیغو/ رگ دستو/عکس پاره با تو بودن/بگو گفتم یا نگفتم

مگه بهت نگفته بودم / بیتو روزگار من تیره و تاره/حالا روزگار من بعد سفر کردن تو/طناب داره

تیغو میکشم رو رگهام/میپاشه خونم رو عکسات/ نتونه سدی بسازه رنگ چشمات/ سیل اشکات

مگه بهت نگفته بودم /بیتو روزگار من تیره و تاره/حالا روزگار من بعد سفر کردن تو/ طناب داره

تیغو میکشم رو رگهام/میپاشه خونم رو عکسات/نتونه سدی بسازه رنگ چشمات/سیل اشکات

مگه بهت نگفته بودم /بیتو روزگار من تیره و تاره/حالا روزگار من بعد سفر کردن تو/طناب داره

تیغو میکشم رو رگهام/میپاشه خونم رو عکسات/ نتونه سدی بسازه رنگ چشمات/ سیل اشکات 

زود دیر میشود گاهی ، دوسال شد پرنده 

دوسال شد  

درست امشب سالگرد پرکشیدن تو 

دوسال شد ، دوسال...........

مگه میشه

 

توی کوچه های خلوت
راهی عشق تو بودم
راهی ترانه هائی
که برای تو سرودم
زیر لب می خوندم آروم
تک تک ترانه هاتو
به امیدی که دوباره
میشنوم بازم صداتو
ولی هرچی انتظار
کشیدم نیومدی
هرچقدر تو کوچه ها
قدم زدم نیومدی
همه ترانه هام
توی گریه گم شدند
زیر پام خیس شد از اشکام
تو بازم نیومدی
به خودم میگفتم هرجا
که باشی میای سراغم
آخه گفته بودی جز تو
هیچ کسی رو دوست ندارم
باورم نمیشد از من
ببری واسه همیشه
آخه گفته بودی عشقت
توی جونم کرده ریشه
گفتم آخه مگه میشه
تو به یاد من نباشی
مگه میشه که بخوای تو
بری و ازم جدا شی
ولی هرچی انتظار
کشیدم نیومدی
هرچقدر تو کوچه ها
قدم زدم نیومدی
همه ترانه هام
توی گریه گم شدند
زیر پام خیس شد از اشکام
تو بازم نیومدی
به خودم میگفتم هرجا
که باشی میای سراغم
آخه گفته بودی جز تو
هیچ کسی رو دوست ندارم
باورم نمیشد از من
ببری واسه همیشه
آخه گفته بودی عشقت
توی جونم کرده ریشه
گفتم آخه مگه میشه
تو به یاد من نباشی
مگه میشه که بخوای تو
بری و ازم جدا شی
ولی هرچی انتظار
کشیدم نیومدی
هرچقدر تو کوچه ها
قدم زدم نیومدی
همه ترانه هام
توی گریه گم شدند
زیر پام خیس شد از اشکام
تو بازم نیومدی

دل من اون قدیما شاد می بود

تنم سرده، رخم زرده، دلم تنگ           دلم جام بلوریست خورده بر سنگ

زسوز دل دمم گردیده از دود               رود از دیدگانم اشک  چون رود

دل من روزگاری دلبری داشت             که آن دلبر در آن عشق جاودان کاشت

دل من یک زمانی گل ستان بود          که باغبان آن بتی شیرین زبان بود

دل من اون قدیما شاد می بود            چرا که باغبان او را یاد می بود

کنون آن باغبان برده ز یادش               خزان گشته دل و خشکیده باغش

اگر، زان باغ چیزی نیست، جز ́گل        ولیکن مهر باغبانش مانده در دل

گل: بر وزن دل

سنگ صبور

رفیق من سنگ صبور غمهام              به دیدنم بیا که خیلی تنهام

هیچکی نمیفهمه چه حالی دارم             چه دنیای رو به زوالی دارم

مجنونمو دلزده از لیلیا                        خیلی دلم گرفته از خیلیا

نمونده از جوونیام نشونی                    پیر شدم پیر تو ای جوونی

تنهای بی سنگ صبور                        خونه ی سرد و سوت و کور

توی شبات ستاره نیست                       موندی و راه چاره نیست

اگرچه هیچکس نیومد سری به تنهاییت نزد

اما تو کوه درد باش طاقت بیار و مرد باش

تنهای بی سنگ صبور                      خونه ی سرد و سوت و کور

توی شبات ستاره نیست                    موندی و راه چاره نیست

اگر بیای همونجوری که بودی            کم میارن حسودا از حسودی

صدای سازم همه جا پر شده               هر کی شنیده از خودش بیخوده

اما خودم پر شدم از گلایه                   هیچی ازم نمونده جز یه سایه

سایه ای که خالی از عشقو امید          همیشه محتاجه به نور خورشید

تنهای بی سنگ صبور                        خونه ی سرد و سوت و کور

توی شبات ستاره نیست                      موندی و راه چاره نیست

اگرچه هیچکس نیومد سری به تنهاییت نزد

اما تو کوه درد باش طاقت بیار و مرد باش

تنهای بی سنگ صبور                            خونه ی سرد و سوت و کور

توی شبات ستاره نیست                          موندی و راه چاره نیست