بابا طاهر

 

مو احوالم خرابه گر تو جویی 

جگر بندم کبابه گر تو جویی  

ته که رفتی و یار نو گرفتی 

قیامت هم حسابه گر تو جویی 

زخور این چهره‌ات افروته‌تر بی 

تیر عشقت بجانم روته‌تر بی  

مرا اختر بود خال سیاهت 

ز مو یارا که اختر سوته‌تر بی  

مرا دیوانه و شیدا ته دیری 

مرا سرگشته و رسوا ته دیری

 نمیدونم دلم دارد کجا جای 

همیدونم که دردی جا ته دیری  

زدست عشق هر شو حالم این بی 

سریرم خشت و بالینم زمین بی  

خوشم این بی که موته دوست دیرم 

هر آن ته دوست داره حالش این بی  

عزیزون از غم و درد جدایی

 به چشمونم نمانده روشنایی

 گرفتارم بدام غربت و درد 

نه یار و همدمی نه آشنایی  

ته که خورشید اوج دلربایی 

چنین بیرحم و سنگین دل چرایی  

به اول آنهمه مهر و محبت 

به آخر راه و رسم بی وفایی